وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلى‌ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ [1]*

من براى اين دعوت (و رسالت) هيچ اجر و مزدى از شما نمى‌طلبم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است!

راستى چطور اين پيامبران هيچ‌گونه اجر و مزدى در خواست نكرده‌اند، ولى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله «دوستى نزديكانش» را به عنوان اجر و مزد رسالت خويش مطرح كرده است؟

آيا مقام پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله بالاتر بوده، يا مقام ساير پيامبران الهى عليهم السلام؟ بدون شك خاتم الانبياء، حضرت محمّد مصطفى صلى الله عليه و آله افضل از تمام انبياء بوده است و لهذا در روز قيامت هر پيامبرى فقط شاهد بر امّت خويش است، ولى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله شاهد و گواه بر تمام گواهان و شاهدان مى‌باشد (فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى‌ هؤُلاءِ شَهِيداً [2]).

راستى مسأله پيچيده‌تر و مشكل تر شد! چطور پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله كه برترين پيامبر خداست اجر و مزد رسالت مى‌طلبد، در حالى كه هيچ يك از پيامبران الهى گذشته اجر و مزدى نطلبيده‌اند؟!

حقيقتاً آيه قابل بحث و تأمّل و دقّت است، هر چند متأسّفانه برخى بسيار ساده از كنار آن گذشته‌اند، تا دچار عذاب وجدان نشوند و از شلّاق‌هاى بيدار باش وجدان فرار كنند!

سؤال: هدف پيامبر صلى الله عليه و آله از اين اجر و مزد چه بوده است. آيا اين اجر و مزد را صرفاً براى خود مى‌خواسته؛ يا در اين تقاضا هم، اهداف مقدّس ديگرى نهفته است كه سود آن به مردم و مسلمانان بازگشت مى‌كند؟

پاسخ: براى روشن شدن اين پرسش لازم است دو آيه ديگر از قران مجيد را در كنار آيه مودّت بنهيم، تا آيات قرآن يكديگر را تفسير كنند.

[1] سوره شعراء، آيات 109، 127، 145، 164 و 180. اين مطلب از قول آن پيامبران بزرگوار عليهم السلام در ساير آيات قرآن نيز نقل شده است.

[2] سوره نساء، آيه 41.