از نظر نعمتهاى مادّى، همانطور كه گذشت، مؤمنينى كه اعمال صالح دارند در بهترين وضعيّت هستند، و از نظر معنوى نيز چنين هستند؛ زيرا در جوار قرب خدا مى‌باشند، «عِنْدَ رَبِّهِمْ*» هستند، همان مقامى كه در سوره آل عمران، آيه 169، براى شهداء نقل شده است. ولى اين كه منظور از «عِنْدَ رَبِّهِمْ*» چيست؟ و چه بركاتى دارد؟ براى ما روشن نيست.

«ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ*»- از آنجا كه عاليترين نعمتهاى مادّى و معنوى براى مؤمنين داراى اعمال صالح در بهشت آماده شده است، بدين جهت خداوند آن را «فضل بزرگ» ناميده است و هنگامى كه خداوند بزرگ چيزى را به عنوان‌ «فضل كبير» توصيف كند، پيداست كه به قدرى عظمت دارد كه هر چه فكر كنيم از آن بالاتر است.

نتيجه اين كه، معيار بندگى خداوند دو چيز است؛ ايمان و عمل صالح. بنابراين چيزهاى ديگر مانند علم و ثروت، مال و قدرت، اعتبار اجتماعى و مانند آن، زمانى ارزش محسوب مى‌شود كه در مسير ايمان و عمل صالح قرار گيرد.

«ذلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‌»- در اين آيه شريفه نيز تكرار مى‌كند كه‌ «روضات الجنّات» و «لَهُمْ ما يَشاؤُنَ*» و «عِنْدَ رَبِّهِمْ*» چيزى است كه خداوند به بندگان مؤمن داراى اعمال صالحه بشارت داده است، تا رنجهاى طاعت و بندگى و مبارزه با هواى نفس بر آنان سخت جلوه نكند.

با توجّه به توضيح كوتاهى كه پيرامون آيه فوق داده شد، به شرح و تفسير آيه مودّت توجّه كنيد:

شرح و تفسير

مودّت اهل بيت، پاداش رسالت‌

«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً*»- بدون شك پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در راه ابلاغ رسالت خويش و انجام مأموريّتهاى الهى، رنجهاى فراوان و زحمتهاى زيادى متحمّل شد؛ ولى هرگز در مقابل اين كارهاى با ارزش از كسى طلب اجر و پاداش نكرد و