نتيجه اين كه، «اولو الامر» به معناى قانونگذار نيست، بلكه به معناى مجرى قانون مى‌باشد، بدين جهت در ذيل آيه تكرار نشده است.

پيام‌هاى آيه‌

1- مهمترين پيام آيه شريفه اين است كه مسلمان بايد در مقابل احكام اسلامى كاملًا تسليم باشد و دستورات خداوند و پيامبرش را بدون چون و چرا عمل كند، نه اين كه گزينشى عمل كند و به دستوراتى كه مطابق ميل و سليقه‌اش باشد عمل نمايد و تسليم آن باشد، ولى در مقابل آنچه بر خلاف ميل و هواى نفسش باشد تسليم نباشد و عمل نكند؛ چنين شخصى بطور قطع مسلمان حقيقى و واقعى نيست.

قرآن مجيد در اين باره تعبير زيبايى دارد، خداوند در آيه 65 سوره نساء مى‌فرمايد:

فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً

به پروردگارت سوگند كه آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اين كه در اختلافات خود، تو را به داورى طلبند؛ و سپس از داورى تو، در دل خود احساس ناراحتى نكنند؛ و كاملًا تسليم باشند.

اين آيه شريفه ملاك بسيار خوب و دقيقى براى تشخيص مقدار تسليم بودن انسان است؛ طبق اين آيه شريفه، مسلمان واقعى بعد از حكم و داورى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله، هر چند بر ضرر وى باشد، نه تنها ابراز ناراحتى نمى‌كند، بلكه به درجه‌اى از تسليم رسيده، كه در اعماق قلبش هم ناراضى و ناراحت نمى‌شود! يعنى در عمل و گفتار و درون قلب هم تسليم خداوند است. و اگر اينطور نباشد و در مورد حكمى از احكام اسلام در اعماق قلبش ناراحت و ناراضى باشد هنوز تسليم واقعى نشده است. مسلمان بايد پسندد آنچه را جانان مى‌پسندد، نه آنچه را هواى نفسش مى‌خواهد!