عميقى از طرف آنها در اين باره به عمل آمده است كه از مجموع تحقيقات آنها مى‌توان فهميد كه از نظر آنها، مسأله حيات در بيشتر سيّاره‌هاى منظومه شمسى به يك بحث تخيّلى شبيه‌تر است تا يك مبحث علمى، زيرا شرايط حيات را در بيشتر آنها موجود نمى‌دانند.

اكنون نتيجه مطالعات علماى هيئت را در اين قسمت از نظر شما مى‌گذرانيم:

خورشيد:

اين كره فروزان و آتشين با حرارتى معادل 6 هزار درجه به هيچ وجه قابل سكونت نيست و هيچ موجودى تحمّل مقاومت در برابر اين حرارت عجيب را ندارد.

ماه‌ [1]:

فاقد آب و هوا و به طور كلّى موادّ حياتى است و چون هوا ندارد، نمى‌تواند سرما و گرما را در خود متعادل كند و از اين جهت كره ماه در روز بسيار گرم (0 10+) و شبها بسيار سرد (0 10- تا 0 8) است!

عطارد:

در اثر نزديكى به خورشيد حرارت آن حدود 300 درجه است و به همين علّت، اتم‌هايى را كه تشكيل فضا و هوا مى‌دهند از دست داده است و از طرفى در اطراف عطارد، ابرهايى كه نشانه هوا و بخار آب باشد ديده نشده. بنابراين مى‌توان گفت: در اين ستاره زيبا هم، حيات وجود ندارد!

[1]Mouen ,lalune .