7/ 3 آنچه سزاوارست براى خردمند

756. پيامبر صلى الله عليه و آله: سزاوار است كه خردمند، اوقاتش چهار بخش باشد: در وقتى با خداوند مناجات كند؛ در ساعتى به حسابرسى خويش پردازد؛ اوقاتى نزد دانشمندان رود، آنهايى كه او را با دين آشنا و برايش خيرخواهى كنند؛ و وقتى را به خوشى‌هاى دنيايى كه حلال و زيباست، اختصاص دهد.

757. ابوذر غفارى: از رسول خدا پرسيدم: «اى رسول خدا! در صحيفه‌هاى ابراهيم چه بود؟». فرمود: «در آن، مَثَل‌ها و پندهايى بود: سزاوار است كه خردمند، اگر عقلش مغلوب نشده، زبانش را نگه دارد، زمانش را بشناسد و بر كار خويش روى آورد. به راستى، هر كس سخن گفتن را از كارهايش به حساب آورد، سخن گفتنش كم شود، مگر در آنچه به او مربوط باشد».

758. پيامبر صلى الله عليه و آله: سزاوار است كه خردمند به راه نيفتد، مگر براى سه چيز: به دست آوردن خرج زندگى، برداشتن گامى به سوى رستاخيز و كسب خوشى غير حرام.

759. پيامبر صلى الله عليه و آله‌- در سفارش به على عليه السلام-: سزاوار نيست كه خردمند، جز در طلب سه چيز گام بردارد: به دست آوردن خرج زندگى، برداشتن گامى به سوى رستاخيز و كسب غير حرام.

760. امام على عليه السلام: بر خردمند است كه به زمانش بينا باشد.

761. امام على عليه السلام‌- در سفارش به فرزندش حسن عليه السلام-: فرزندم! سزاوار است كه خردمند به موقعيت خويش بنگرد، زبانش را نگه دارد و اهل زمانش را بشناسد.

762. امام صادق عليه السلام: در حكمتهاى آل داوود آمده است: بر خردمند است‌كه زمانش را