ازمنه ، دفعتا واحدتا ، و علم او زمانى نيست مانند ممكنات وعالى است بر جميع اشياى حادثه زمانيه از جهت احاطه به آنها و اسباب آنها . حاصل ، هر چه صحّت معلوميّت داشته باشد ، بر آن وجه كه صحيح باشد ، قديم تعالى ـ جلّ شأنه ـ عالِم است به آن ، و هيچ جزئى و كلّى از عِلم او خارج و خالى نيست . فقرات ثلاثه شريفه ، دالّ بر عظمت و قدرت و بساطت و علم است و ترغيب به ايمان و طاعت و تحذير از كفر و معصيت است ، و يقين دارند ذوى العقول كه مُوجدى مى خواهند كه باقى دارد ايشان را كه علم او محيط باشد به سرائر ضمائر و امور نهانى ، و با وجود قُرب محال باشد كه نگريسته شود به چشم ها ، و با اين كه عالِم است به عواقب طاعات و معاصى ، پس داناست / 124 / كه با مطيعان چه خواهد كرد و عاصيان را چه جزا خواهد داد . و باز ، دليل است كه علم و قدرت قبل الفعل است .

يَا مَنْ أَرْقَدَنِي فِي مِهَادِ أَمْنِهِ وَأَمَانِهِ

إرْقاد : خوابانيدن . و مِهاد : جمع مَهد ، به معنى گهواره . أمن : بى ترسى از غلبه اعدا و از ضرر مخلوقات و از هَوام و دواب و همه جانوران . أمان : عافيت از جميع بلاها و امراض و اوجاع [ و آلام و اَسقام و اَورام ] . عدم خوف ، تشبيه است به حال شخصى كه در گهواره و بستر راحت به خاطر جمع و رفاه حال خواب كند ، و گهواره ، كنايه از جامه خواب است . باز اين فقره شريفه نيز از جمله تعداد نعم است و تذكار آلا بر بندگان ، و همه نِعَم و كرامات در او مندرج است تا متذكّر شوند و شكر كنند و كفران نورزند و آگاه شوند كه خطا نبايد كرد . يعنى : اى آن كسى كه خوابانيدى مرا در بسترهاى امن و امان خود و مرا از شر