عمرو بن عاص برخاست، در حالى كه خون از صورتش جارى بود و مى‌گفت: اى پادشاه! اگر چنان است كه مى‌گويى، ما ديگر با وى كارى نداريم.[1]

3/ 9

جُوَيرية بن مُسهِر

جُوَيرية بن مُسهِر عبدى، از ياران ديرين و نزديكان امام على عليه السلام بود. او فردى شايسته، مورد اطمينان و علاقه امام و دوست او بود. در روزگار خلافت معاويه، زياد بن ابيه، دست و پاى او را بُريد و وى را به دار كشيد و به شهادت رساند.

3/ 10

حارث هَمْدانى‌

ابو زُهَير، حارث بن عبد اللّه بن كعب اعوَر هَمْدانى كوفى، از ياران امام على و امام حسن عليهما السلام و از شيعيان نخستين به شمار مى‌رود. او دانشى فراوان داشت و از دين‌شناس‌ترينِ مردم و آشناترينِ افراد به احكام ارث بود و اين دانش را از امام على عليه السلام آموخته بود.

او از سرشناسان كوفه و از جمله كسانى بود كه بر عثمان شوريدند و خواستار عزل سعيد بن عاص شدند. عثمان هم آنان را تبعيد كرد. او در سال 65 هجرى در كوفه درگذشت.

3/ 11

حُجْر بن عَدى‌

ابو عبد الرحمن، حُجْر بن عَدىّ بن معاويه كِنْدى، مشهور به «حُجرُ الخير (حجر

[1] تفسير القمّي: ج 1 ص 176.