تمايل دارد و خود رو در مراحل رشد، ارزش‌ها و هنجارهاى اجتماعى را ياد مى‌گيرد و با رغبت سعى در عمل كردن به آنها و مقبول واقع شدن آنها دارد و اگر كجرو مى‌شود، بايد دنبال عاملى گشت كه نگذاشته است فرد هنجارهاى گروه را بياموزد، يا برعكس، فرد به طبع اوّلى خود، دنبال خودسرى و ارضاى غريزه است و گروه اجتماعى بايد به اجبار و با تنبيه او را به پذيرش قواعد اجتماعى ودار كند. در نتيجه، جريان اجتماعى شدن كودك و يادگيرى هنجارها و ارزش‌هاى اجتماعى، با فشار خانواده و مدرسه انجام مى‌شود، نه با ميل و علاقه فرد به همرنگى با جماعت.

1- 3. نظريه پيوستگى اختلافى‌

اين نظريه كه از سوى ادولين ساترلند ابراز شده، به اين معناست كه رفتار انحرافى مثل ديگر رفتارهاى اجتماعى، از راه هم‌نشينى و پيوستگى با ديگران آموخته مى‌شود.

همان‌طور كه مردم در مصاحبت و معاشرت با همنوايان در طول يك جريان جامعه‌پذيرى كه بر احترام و مقبوليت هنجارها تكيه دارد، به همنوايى متمايل مى‌شوند، اگر جريان جامعه‌پذيرىِ طغيان و تخطى از هنجارها را بياموزاند، به سوى رفتار انحرافى كشيده مى‌شوند. بنا بر اين، افراد از راه هم‌نشينى و ارتباط با ديگران، انگيزه‌هاى اكتسابى و گرايش خود را فرا مى‌گيرند و اين كه انگيزه‌هاى افراد چه باشد، به ماهيت گروهى بستگى دارد كه فرد از آنها ياد گرفته است.

البته بايد گفت بيشتر مردم، هم با پيروان قانون و هم با قانون‌شكنان در ارتباطاند، از اين رو، معمولًا افراد، تركيبى از اين دو حالت را در خود دارند تا كدام يك قوى‌تر باشد. ساترلند مى‌افزايد كه چند عامل مى‌تواند قانون‌شكنى افراد را كم و زياد كند. شدت تماس‌هايى كه شخص با افراد مختلف دارد، تعيين‌كننده رفتار اوست؛ اگر بيشتر دوستانش كجرو باشند، كجرو مى‌شود و برعكس. سن تأثيرپذيرى در كودكى و جوانى بيشتر است. از اين رو، هم‌نشينان و دوستانِ اين بخش از عمر، بيشتر تعيين كننده هستند. ميزان تماس فرد با