امام على عليه السلام مى فرمايد: إضاعَةُ الفُرصَةِ غُصَّةٌ . [1] از دست دادن فرصت، مايه اندوه است. هم او مى فرمايد : الفُرصَةُ تَمُرُّ مَرُّ السَّحابِ ، فانتَهِزوا فُرَصَ الخَيرِ . [2] فرصت ، چون ابر مى گذرد . پس فرصت هاى خوب را غنيمت شمريد. به علّت اين كه كمتر كسى متوجّه از دست رفتن فرصت مى شود ، حضرت على عليه السلام آن را به گذر ابر ، تشبيه نموده است ؛ زيرا گذر ابر ، به سختى قابل درك و احساس است. سعدى مى گويد: بودم جوان كه گفت مرا پير اوستاد فرصت غنيمت است ، نبايد ز دست داد . و نيز گفته: سعديا دى رفت و فردا همچنان موجود نيست در ميان اين و آن ، فرصت شمار امروز را! پيامبر اسلام فرمود: يا أبا ذَرِّ اغتَنِم خَمسا قَبلَ خَمسٍ شَبابَكَ قَبلَ هَرَمِكَ وَصِحَّتَكَ قَبلَ سُقمِكَ وَغِناكَ قَبلَ فَقرِكَ وَفِراغَكَ قَبلَ شُغلِكَ وَحيَاتَكَ قَبلَ مَوتِكَ . [3] اى ابوذر! پنج چيز را قبل از پنج چيز [ديگر] غنيمت دان: جوانى ات را پيش از پيرى؛ سلامتى ات را قبل از بيمارى؛ ثروت و دارايى ات