492.مَن طَلَبَ رِضَى اللّه ِ بِسَخَطِ النّاسِ رَدَّ اللّه ُ ذامَّهُ مِنَ النّاسِ حامِدا ؛ (9035)

.هر كه با خشم مردم جوياى خشنودى خدا باشد ، خداوند ، مردم نكوهشگر را ستاينده او مى كند .

493.مَنِ اقتَصَدَ فِى الغِنى وَ الفَقرِ فَقَدِ استَعَدَّ لِنَوائِبِ الدَّهرِ ؛ (9048)

.هر كه در حال دارايى و نادارى ميانه روى كند ، با ناگوارى هاى روزگار آماده [ى روبه رو شدن] است .

494.مَنِ افتَخَرَ بِالتَّبذيرِ احتُقِرَ بِالإ فلاسِ ؛ (9057)

.آن كه به اسراف مى بالد ، با تهى دستى خُرد و خوار مى شود .

495.مَن دَنَت هِمَّتُهُ فَلا تَصحَبهُ ؛ (9086)

.دونْ همّت را همدم مباش .

496.مَن هانَت عَلَيهِ نَفسُهُ فَلا تَرجُ خَيرَهُ ؛ (9087)

.هر كه خود را خوار شمارد ، به خيرش اميد مدار .

497.مَن نَقَلَ إلَيكَ نَقَلَ عَنكَ ؛ (9133)

.كسى كه [از ديگران] براى تو خبر مى آورد ، از تو [براى ديگران ]خبر مى برد .

498.مَن بَرَّ والِدَيهِ بَرَّهُ وَلَدُهُ ؛ (9145)

.هر كه به پدر و مادرش نيكى كند ، فرزندش به او نيكى مى كند .

499.مَن لَم يَتَغافَل وَ لا يَغُضَّ عَن كَثيرٍ مِنَ الأُمُورِ تَنَغَّصَت عِيشَتُهُ ؛ (9149)

.هر كس در بسيارى از امور خود را به غفلت نزند و از آنها چشمپوشى نكند ، زندگى اش تيره مى شود .

500.مَن شَبَّ نارَ الفِتنَةِ كانَ وَقُودا لَها ؛ (9163)