1/ 3: بهشتِ برزخ‌

قرآن‌

«گفته شد: به بهشت در آى. گفت: اى كاش قوم من مى‌دانستند كه چگونه پروردگارم مرا آمرزيد و مرا در زمره عزيزان قرار داد!».

«و آنان كه در راه خدا مهاجرت كرده‌اند و آن گاه كشته شده، يا مرده‌اند، قطعاً خداوند به آنان روزى‌اى نيكو مى‌بخشد، و راستى، خداست كه بهترينِ روزى دهندگان است. آنان را به جايگاهى در خواهد آورد كه آن را مى‌پسندند، و شك نيست كه خدا، دانايى بردبار است».

«هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده مپندار؛ بلكه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند».

حديث‌

12 المعجم الأوسط- به نقل از ابو هريره-: با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در تشييع جنازه‌اى شركت كرديم. ايشان [در قبرستان‌] كنار قبر نشست و فرمود: «هيچ روزى بر اين قبر نمى‌آيد، مگر آن كه با صدايى گويا و رسا بانگ مى‌زند:" اى پسر آدم! چگونه مرا فراموش كرده‌اى؟! آيا نمى‌دانى كه من خانه تنهايى و خانه غربت و خانه وحشت و خانه كِرم‌ها و خانه [فشار و] تنگى هستم، مگر براى آن كسى كه خداوند، مرا بر او فراخ گرداند؟!"».

پيامبر صلى الله عليه و آله سپس فرمود: «قبر، باغى از باغ‌هاى بهشت، يا گودالى از گودال‌هاى آتش است».

13 امام باقر عليه السلام‌- در باره اين سخن خداوند: «و آنان كه پيشى مى‌گيرند، پيشى گرفتنى»-: يعنى: جان‌هاى مؤمنان، به سوى بهشت پيشى مى‌گيرند، چنان كه در دنيا پيشى مى‌گرفتند، و جان‌هاى كافران، به سوى آتش پيشى مى‌گيرند، چنان كه در دنيا پيشى مى‌گرفتند.