0 كردند پس به نيزه ، سرى را كه آفتاب از شرم او نهفت رُخ زرد در نقاب. [1] 0

5 / 15

طراز يزدى (م 1224 ق)

0 آتش زد اين بهار ، جگرهاى تفته را مانَد سحاب ، خيمه بر باد رفته را 0 0 بود آتشى نهفته به دل ها و بر فروخت باد بهار ، آتش در دل نهفته را 0 0 ياد آورم چو غنچه سيراب بنگرم آن غنچه هاى تشنه در خون شكفته را 0 0 خيزد ز خاك ، سبزه و ياد آوَرَد حسين آن سبز خطْ سُلاله در خاك خفته را 0 0 از كربلا شنفته اى ـ اى دل ـ حكايتى هرگز به ديده نيست شباهت ، شنفته را 0 0 هفت آسمان ، هنوز بگِريد بر آن كه ديد در خون خضاب ، كاكُل ماه دوهفته را 0 0 از هر طرف ، غبار مصيبت ، فرو گرفت كاشانه هاى شهپَر جبريل رُفته را. [2] 0

5 / 16

نشاط اصفهانى (م 1244 ق)

0 اين سعادت ، از اَزَل اندوخته است اين شهادت ، از على آموخته است 0 0 چون پيام دوست از دشمن شِنُفت زير زخم تيغ دشمن ، «فُزْتُ» [3] گفت 0 0 هر كه را از دوستانش خواند دوست زير تيغ دشمنان ، بنشانْد دوست 0 0 از نخست افتاد چون مقبول عشق لاجرم ، شد عاقبت ، مقتول عشق 0 0 گر حديث ما ، تو را آيد عجب گفت حق ، خود در حديث«مَنْ طَلَب» [4] 0