0 بس كه دريا ناله كرد از حسرت آن تشنگان گوهر سيراب را جان بر دل دريا بسوخت. [1] 0

4 / 12

سلمان ساوَجى(م 778 ق)

0 خاك، خونْ آغشته لب تشنگان كربلاست آخر ـ اى چشم بلابين ـ جوى خونبارت كجاست؟ 0 0 جز به چشم و چهره مَسپُر خاك اين در ، كان همه نرگس چشم و گلِ رخسار آل مصطفاست 0 0 اى دلِ بى صبر من ! آرام گير اين جا ، دَمى كاندر اين جا منزلِ آرامِ جان مرتضاست 0 0 اين سواد خوابگاه قُرّة العين على است و اين ، حريم بارگاه كعبه عز و عُلاست 0 0 روضه پاك حسين است آن كه مشكينْ زُلف حور خويشتن را بسته بر جاروب اين جنّتْ سراست 0 0 زاب چشم زائران روضه اش ـ طوبى لَهُم ـ [2] شاخ طوبا را به جنّت ، قوّت نشو و نماست 0 0 شمع عالمتاب عيسى [3] را در اين دِيْر كُهن هر صباح از پرتو قنديل زرّينش ضياست 0 0 مَهبَط انوار عزّت ، مظهر اسرار لطف منزل آيات رحمت ، مشهد آل عباست 0