10 / 14

تفسير كلمه «مولا»

872.امام حسين عليه السلام : خداوند ـ تبارك و تعالى ـ همه آداب را به پيامبرش آموخت و چون در آنها استوار شد، كار را به او تفويض كرد و فرمود: «آنچه را پيامبر برايتان آورد، بگيريد و از آنچه شما را باز داشت، باز ايستيد» . همانا پيامبر خدا همان آدابى را كه [ خداوند ]به او ياد داده بود، به على عليه السلام آموخت و چون على عليه السلام در همه آن آداب استوار شد، امر [ امامت ]را به او واگذار كرد و فرمود : «هركه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست».

873.معانى الأخبار ـ به نقل از ابو اسحاق ـ: به على بن حسين عليهما السلام گفتم : معناى گفته پيامبر صلى الله عليه و آله : «هركه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست» چيست؟ فرمود : «[ پيامبر صلى الله عليه و آله ]به آنان خبر داد كه پس از خودش او (على عليه السلام ) امام است».

874.معانى الأخبار ـ به نقل از ابان بن تغلب ـ: از ابو جعفر، محمّد بن على [ باقر] عليهما السلام درباره گفته پيامبر صلى الله عليه و آله : «هركه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست» پرسيدم. گفت : «اى ابو سعيد! تو از مانند اين [ مطلب روشن ]مى پرسى؟! [ پيامبر صلى الله عليه و آله ] به آنان فهماند كه وى (على عليه السلام ) ، جانشين او در ميان آنان مى شود».

875.امام صادق عليه السلام ـ به نقل از پدرش ـ: مردى از او پرسيد : اى پسر پيامبر خدا! على ـ كه درودهاى خداوند بر او باد! ـ به چه چيز بر مردم برترى دارد؟ فرمود : «پيامبر خدا مى فرمايد : هركه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست. خدايا! دوستدارش را دوست و دشمنش را دشمن بدار ». مرد گفت : اين حديث در ميان مردم، معروف شده و عام و خاص ، آن را مى دانند. آيا جز آن هم هست؟ امام باقر عليه السلام فرمود : «واى بر تو! آيا مى دانى اين گفته، چه چيزهايى در خود دارد و مقتضاى آن چيست؟! خداوند عز و جل به وسيله آن، همان حرف شنوى و فرمانبردارى اى را كه براى پيامبر بر گردن امّت نهاد، براى او (على عليه السلام ) نيز مقرّر نمود».