توبه به بهانه اين كه ديروز گناه كرده است، مورد بى مهرى قرار گيرد. حتى وظيفه است درباره گنهكار دعا كرد تا به رستگارى برسد و اين همان شيوه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) است كه در همه حالات حتى در حالى كه دندان و پيشانى او را شكسته بودند، به سوى خدا توجه پيدا كرده مى گفت:

«اللّهُمَّ اهْدِ قَومى فَإِنَّهُم لا يَعْلَمُونَ».

«خدايا قوم مرا هدايت فرما، زيرا آنان جاهل و نادانند».

17.ارزش توبه و منزلت تائبان

در پايان،پيرامون ارزش توبه و منزلت تائبان از نظر روايات سخن مى گوييم:

نخست نكته اى را يادآور مى شويم وآن اين كه اميرمؤمنان (عليه السلام) پس از درگذشت پيامبر(صلى الله عليه وآله)امت را به آن توجه داد و فرمود:

«در روى زمين، دو وسيله امان براى مردم از عذاب خدا بود كه يكى گرفته شد ولى ديگرى باقى است. اى مردم، به آن چنگ بزنيد. امانى كه گرفته شد، وجود رسول خدا بود. ولى امانى كه باقى وجاويد است، آن «استغفار» و طلب آمرزش است.تا مردم از گناهان خود استغفار كنند، عذاب الهى فرود نمى آيد». آنگاه امام آيه ياد شده در زير را تلاوت نمود كه مدرك اين نكته لطيف است:

(وَما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ وَما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ) .[1]

«خدا هرگز آنان را عذاب نمى كند در حالى كه تو اى پيامبر خدا در ميان آنان هستى و خدا هرگز آنان را عذاب نمى كند در حالى كه آنان طلب آمرزش مى نمايند».