16. وظيفه انسانها نسبت به افراد توبه كار

افراد آلوده كه از طريق توبه و بازگشت به سوى خدا، فضاى روح خود را پاك مى سازند، در درگاه الهى يك نوع محبوبيت خاصى پيدا مى كنند و قرآن به اين حقيقت با آيه ياد شده در زير اشاره نموده است:

(...إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّابينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ) .[1]

«خدا افراد تائب و پاكيزه را دوست مى دارد».

در حديثى از پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) وارد شده است:

«چيزى نزد خدا، محبوب تر و گرامى تر از زن و مرد تائب نيست».[2]

هرگاه فرد تائب مورد علاقه خدا است، جامعه با ايمان نيز بايد از او با آغوش پر مهر استقبال نمايد ودر نتيجه سبب شود كه ديگر گنهكاران، دست از گناه برداشته و به آغوش گرم امّت پاكدل بازگردند. در اين مورد از پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) حديثى روايت شده است كه متن آن را نقل مى كنيم:

«يَلْزَمُ الْحَقُّ لأُمَّتى فى أَرْبَع: يُحِبُّونَ التّائبَ وَيَرحَمُونَ الضَّعيفَ وَيُعينُونَ الْمُحْسِن وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلْمُذْنِب».[3]

«بر امت من لازم است حقوق چهارگانه اى را رعايت كنند: توبه كار را دوست بدارند، به ناتوان رحم نمايند، نيكوكار را كمك كنند و براى گنهكار طلب آمرزش كنند».

به راستى چه برنامه سعادت آفرينى است، كه مى خواهد همه اعضاى جامعه را با اختلافاتى كه دارند انسجام بخشد. ديگر نبايد فرد گنهكار، پس از