فرمود: شفاعت من براى كسانى است كه مرتكب گناهان شده باشند، غير از شرك به خدا وستمكارى (كه اين دومانع ازشفاعت مى گردد)».

حديثى از امام حسين (عليهما السلام)

62.از امام حسين (عليه السلام) روايت شده است كه هنگام خروج ازمدينه (در داستان كربلا) رسول اكرم (صلى الله عليه وآله)در خواب به آن گرامى فرزند خود فرمود: «حبيبى يا حسين كأنّى أراك عن قريب مرملاً بدمائك مذبوحاً بأرض كربلاء على أيدى عصابة من أُمّتى وأنت مع ذلك عطشان لا تسقى وظم آن لا تروى وهم مع ذلك يرجون شفاعتى لا أنالهم اللّه شفاعتى يوم القيامة».[1]

«اى حسين گويا تو را مى بينم كه به همين زودى به خون خود آغشته مى شوى، و در زمين كربلا با لب تشنه به دست گروهى از امت من كشته مى گردى، اينان با اين عملشان باز اميد به شفاعت من دارند خدا شفاعت مرا نصيبشان نگرداند».

احاديثى از امام سجاد (عليه السلام)

63. در دعاى دوم صحيفه سجاديه چنين آمده است: «عرفه فى أهله الطاهرين وأُمّته المؤمنين من حسن الشفاعة أجل ما وعدته».[2]

«آنچه به او نويد دادى از شفاعت نيكو درباره خاندان پاك و امت با ايمان اوبيشتر از آن عطا فرما».

64. و در دعاى ديگر مى گويد: «اللّهمّ صلّ على محمّد وآل محمّد وشرّف بنيانه وعظّم برهانه وثقّل ميزانه وتقبّل شفاعته».[3]