49. پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: «انّ من أُمّتى من سيدخل اللّه الجنّة بشفاعته أكثر من مضر».[1]

«در امت من كسانى هستند كه براى جمعيتى بيش از جمعيت قبيله (مضر= قبيله اى پر جمعيت از عرب) شفاعت مى كنند».

50. پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: «إنّما شفاعتى لأهل الكبائر من أُمّتى».[2]

«همانا شفاعت من براى گناهكاران امتم خواهد بود كه مرتكب گناهان بزرگ شده باشند».

51. پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: «الشفعاء خمسة : القرآن والرحم والأمانة ونبيّكم وأهل بيت نبيّكم».[3]

«شفاعت كنندگان پنج چيزند:1. قرآن، 2. خويشاوندان، 3. امانت، 4. رسول اكرم (صلى الله عليه وآله)، 5. اهل بيت (عليهم السلام) ».

52. رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) فرمود: «يقول الرجل من أهل الجنّة يوم القيامة أى ربّ عبدك فلان سقانى شربة من ماء فى الدنيا فشفعنى فيه فيقول اذهب فأخرجه من النار فيذهب فيتجسس فى النار حتى يخرجه منها».[4]

«روز رستاخيز يكى از اهل بهشت مى گويد: پروردگارا فلان شخص كه در جهنم است در دنيا مرا يك مرتبه آب داده است پس مرا شفيع او قرار ده خطاب مى رسد: برو او را از آتش بيرون آور، مى رود وجستجو مى كند تا او را پيدا كرده از آتش نجات مى دهد».

53. پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: «ادخرت شفاعتى لأهل الكبائر من أُمّتى».[5]

«شفاعت خود را براى گناهكاران امتم كه مرتكب گناهان بزرگ شده اند نگاه داشته ام».