شفاعت در احاديث اهل بيت (عليهم السلام)

نخست حديثهايى كه از پيامبر (صلى الله عليه وآله) نقل شده است مى آوريم

46. پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) فرمود: «إنّى لاشفع يوم القيامة فاشفع ويشفع علىّ فيشفع ويشفع أهل بيتى فيشفعون».[1]

«من در روز قيامت شفاعت مى كنم و شفاعتم پذيرفته مى شود و على هم شفاعت مى كند و شفاعت او نيز پذيرفته مى شود و اهل بيت من نيز شفاعت مى كنند و شفاعت آنان هم پذيرفته مى شود».

47. پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: «أعطيت خمساً... أعطيت الشفاعة».[2]

«خداوند به من پنج امتياز اعطا كرده است... يكى از آنها شفاعت است».

48. ابوذر و سلمان از پيامبر (صلى الله عليه وآله) روايت مى كنند: «قال رسول اللّه (صلى الله عليه وآله): انّ اللّه أعطانى مسألة فادخرت مسألتى لشفاعة المؤمنين من أُمّتى يوم القيامة ففعل ذلك».[3]

«كه آن حضرت فرمود: خداوند به من يك درخواست برآورده عطا كرد،(دعاى مستجاب) پس من آن را براى شفاعت افراد با ايمان امتم در روز قيامت نگاه داشتم. وخداى متعال هم پذيرفت».