داراى نكته اى باشد كه در ديگر احاديث موجود نباشد، اثبات آن نكته به اثبات صحت سند آن روايت بستگى خواهد داشت.

از اين صد روايت، چهل و پنج روايت را از كتابهاى اهل تسنن كه همه آنها از پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله)نقل شده و پنجاه و پنج روايت ديگر را ازكتابهاى شيعه كه از پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) و امير مؤمنان و فرزندان معصوم او (عليهم السلام) روايت شده است انتخاب كرده اىم.

در انتخاب روايات سعى شده است از آوردن روايات طولانى و نيز از آوردن رواياتى كه مربوط به شفاعت در آخرت نبوده، ونيز رواياتى كه متن آنها احتياج به شرح و توضيح داشته و يا احياناً متن آنها از جهتى مورد اشكال بوده، خوددارى شود،و ضمناً روايات انتخاب شده هم گاهى تلخيص شده و همان قسمتى را كه مربوط به مسأله مورد بحث بوده، ذكر نموده اىم، امّا در عين حال كوشش شده كه مضامين همه روايات اين باب در اين صد حديث گنجانيده شود، تا در نتيجه گيرى از روايات نقصى در كار نباشد و در ترجمه روايات هدف اين بوده كه معناى حديث به طور مفهوم نوشته شود گرچه از ترجمه تحت اللفظى خارج باشد.