تنها مخالف اين موضوع گروه وهابيه هستند آن هم به بهانه هاى «شرك» و «پرستش» و «بيهوده بودن درخواست» كه پاسخ همگى قبلاً داده شد.

آنچه مايه تأسف است اين است كه آقايان وهابيها به هر كارى كه از آن بوى احترام به انسان و يا مسلمانى بيايد فوراً تهمت شرك بسته و به اين بهانه از آن جلوگيرى مى كنند.

در همين مورد «درخواست شفاعت و دعا از پيامبر» را در دوران حيات پيامبر جايز دانسته و منافى توحيد نمى دانند ولى همين كار را در دوران ممات او شرك و مخالف توحيد صحيح تلقى مى كنند و ديگر توجه ندارند كه حيات و ممات پيامبر ماهيت عمل را از نظر توحيد و شرك دگرگون نمى سازد.

يك فرد شيعه كه به پاكى و پيراستگى پيشوايان خود از خطا و اشتباه معتقد است، وقتى به زيارت هاى اصيل و دعاهايى كه با اسناد صحيح از پيشوايان معصوم نقل شده است مراجعه كند مسأله شفاعت خواهى از اولياى خدا براى او به صورت يك بديهى جلوه مى كند، و در مشروع ومستحب بودن آن شك و ترديد به خود راه نمى دهد.

شفاعت در احاديث اسلامى

پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) و جانشينان راستين وى به پيروى از قرآن مجيد موضوع شفاعت را در سخنان خود ياد كرده و آن را به صورت يك اصل مسلم اسلامى كه داراى حدود و شرايطى مى باشد بيان نموده اند.

روايات مربوط به شفاعت بيش از آن است كه بتوان در چند صفحه گردآورى كرد و ما در اين بخش يكصد حديث از احاديث اين باب را انتخاب ونقل كرده ايم وچون اين روايات از نظر اثبات اصل شفاعت متواتر و قطعى است ديگر نيازى ندارد كه در اسناد آن بحث و گفتگو كنيم، آرى اگر روايتى