«پاداشى كه خواستم به نفع خود شماست».

در آيه سوم پاداش خود را راه جويى افراد مؤمن به سوى خدا قرار داده است. چنان كه مى فرمايد:

(...ما أَسْأَلكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْر إِلاّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبيلاً).[1]

«من از شما اجرى نمى خواهم مگر كسى را كه به سوى پروردگار خود راهى اتخاذ كند يعنى به شريعت من عمل نمايد».

در هر حال هر سه آيه كه پيرامون مزد رسالت پيامبر وارد شده، بر يك معنى منطبق مى باشند و آن عمل به متن شريعت است گاهى اين مطلب به طور مستقيم درخواست شده و گاهى از طريق درخواست مودت اهل بيت كه سبب مى شود انسان ظاهراً و باطناً شبيه آنان گردد و در نتيجه به شريعت عمل كنند.

پاسخ به سؤال ديگر

ممكن است گفته شود كه مقصود دوستى و مودت مسلمانان به يكديگر است يعنى مسلمانان همديگر را دوست بدارند و طبرسى نيز اين احتمال را ذكر كرده است، اين كه فرموده است:

«لا أسألكم فى تبليغ الرسالة أجراً إلاّ التودد والتحابب فيما يقرب إلى اللّه تعالى».

«من در تبليغ رسالت از شما اجرى نمى خواهم جز اين كه به چيزى كه انسان را به خدا نزديك كند، دست محبت ومودت به هم بدهيد».