الف. شورى: مقصود همين آيه مورد بحث است.

ب. هل أتى: آياتى كه مربوط به روزه گرفتن خاندان على (عليهم السلام) و دادن افطار خود به فقير كه از آيه (يُوفُونَ بِالنَّذْر) شروع مى شود و در آيه 17 به پايان مى رسد.

ج. سوره احزاب: آيه (إِنَّما يُرِيدُ اللّه لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْت) مى باشد.

ما به همين مقدار از اشعار بسنده مى كنيم وبه تفسير آيه مى پردازيم.

«قُربى» بر وزن «زُلْفى» و «بُشرى» به معنى قرابت و نزديكى است اهل قربى يعنى اهل قرابت است.[1]

بنابراين مقصود از اهل قربى كسانى كه با پيامبر پيوند خويشاوندى دارند، نه خويشاوند هر كسى نسبت به خود، به گواه فعل متقدم يعنى (لا أَسئلكُمْ) اين فعل گواه بر اين است كه مقصود از «خويشاوندان» اقوام خود سؤال كننده است و در آيات ديگرى كه اين كلمه وارد شده است مقصود از آن پيوند خويشاوندى است.

ممكن است گفته شود سوره اى كه در اين آيه وارد شده است از سوره هاى مكى است و در آن روز هنوز على با پيامبر گرامى وصلت نكرده وفرزندى نداشته ولى بايد توجه نمود سوره «شورى» هر چند در مكه نازل شده امّا اين آيه به تصريح مفسران در مدينه نازل شده است.

برهان الدين بقاعى در كتاب «نظم الدرر وتناسق الآيات والسور» مى نويسد: سوره شورى مكى است، مگر آيات شماره 23، 24، 25 و27.[2]