از اين كه لفظ «من بعدى» در حديث آمده است گواه بر اين است كه مقصود زعامت و سرپرستى جامعه مسلمانان است و در حقيقت مقصود از ولى در آيه، همان «اولى بودن» است كه در آيه اى در حقّ پيامبر وارد شده است چنانكه مى فرمايد:

(اَلنَّبِىُّ أَولى بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ...) .[1]

«پيامبر به افراد با ايمان از جان آنها اولى و شايسته تر است».

شكى نيست كه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) داراى مقاماتى بوده و از اين طريق بر امت اولويت داشت، اينك اين مقامات از نظر قرآن عبارتند از:

1. قضاوت و داورى پيامبر (صلى الله عليه وآله) چنان كه مى فرمايد:

(إِنّا أَنْزلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ بِما أَراكَاللّهُ...).[2]

«ما قرآن را بر تو به حق نازل كرديم تا در ميان مردم با آنچه كه خدا بر تو ارائه كرده است داورى كنيم».

2. حق اطاعت چنان كه مى فرمايد:

(...أَطِيعُوا اللّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ...) .[3]

«از خدا و رسولش اطاعت كنيد».

3. نفوذ فرمان چنان كه مى فرمايد:

(...فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصيبَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ) .[4]