قرآن به اين نوع از آلام روحى اشاره كرده وحتى روز قيامت را به (يوم الحسرة) نامگذارى مى نمايد و مى فرمايد:

(وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِىَ الأَمْرُ وَهُمْ فِى غَفْلَة وَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ) .[1]

«ستمگران را از روز حسرت بيم ده، آنگاه كه عذاب آنان قطعى مى شود در حالى كه آنان (در اين دنيا) در غفلتى فرو رفته و ايمان نمى آورند».

و در آيه ديگر يادآور مى شود كه خدا با نشان دادن سرنوشت بدِ گمراهان در روز قيامت، حسرت آنان را مجسم مى كند و به آنان نشان مى دهد كه چگونه سرمايه ها را به هدر داده اند. چنان كه مى فرمايد:

(وَقالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتبَرَّأ مِنْهُمْ كَما تَبَرُّوا مِنّا كَذلِكَ يُريهِمُ اللّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَرات عَلَيْهِمْ وَما هُمْ بِخارِجينَ مِنَ النّارِ) .[2]

«آنان كه از سران كفر پيروى مى كنند مى گويند كاش به اين دنيا باز مى گشتيم و همان گونه كه آنان در اين جا از ما بيزارى جستند، ما نيز از آنان بيزارى مى جستيم خداوند اين گونه، اعمال حسرت آفرين آنان را در آخرت نشان مى دهد و از آتش خارج نمى شوند».

ابوسعيد خدرى از پيامبر روايتى نقل مى كند كه بيانگر پايه حسرت كافران است مى گويد: آنگاه كه بهشتيان وارد بهشت مى شوند، و دوزخيان وارد دوزخ، مرگ در برابر آنان مجسم مى گردد به آنان گفته مى شود آيا با مرگ آشنا هستيد؟ همگى مى گويند آرى! آنگاه مرگ به صورت حيوانى مجسم مى شود و در برابر آنان ذبح مى گردد و از اين طريق تفهيم مى شوند كه در سراى ديگر از مرگ خبرى نيست و هر يك از دو گروه (بهشتيان و دوزخيان) در جايگاه مقرر خود پيوسته خواهند بود.[3]