«شما جز خدا ولى و شفيعى نداريد».

به هنگام بحث از «مولى» در باره معنى «ولى» گفتگو كرديم.

اسم صدو سىو پنجم: الوهاب

لفظ «وهاب» در قرآن 3 بار وارد شده و در همه موارد وصف خدا قرار گرفته است چنان كه مى فرمايد:

(...وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الوَهّاب).(آل عمران/8)

« رحمت خود را بر ما ارزانى دار، زيرا تو بخشاينده اى».

(أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ العَزِيزِ الوَهّاب).(ص/9)

«يا گنجينه هاى رحمت پروردگار توانا و بخشاينده ات نزد آنها است».

(وَ هَبْ لِى مُلكاً لايَنْبَغى لأَحَد مِنْ بَعْدى إِنَّكَ أَنْتَ الوَهّاب).(ص/35)

«براى من سلطنتى عطا كن پس از من كسى شايسته آن نباشد، كه بخشاينده اى».

راغب مى گويد:لفظ «وهاب» از «هبه» گرفته شده و معنى اين است كه چيزى بدون عوض تمليك ديگرى كنى چنان كه مى فرمايد:(وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ...).(انعام/84و انبياء/72) «اسحاق را به ابراهيم بخشيديم». و نيز مى فرمايد: (اَلْحَمْدُ للّهِ الّذِى وَهَبَ لِى عَلَى الكِبَرِ إِسماعِيلَ وَ إِسْحاقَ...). (ابراهيم/39)

«سپاس خدا را كه در بزرگ سالى به من اسماعيل و اسحاق را بخشيد».

توضيح اين كه بخشش دو ركن دارد:

1. چيزى را كه مى بخشد، خود مالك آن باشد.

2. آن را بدون عوض ببخشد.