1. (...تَعْلَمُ ما فِى نَفْسى وَ لا أَعْلَمُ ما فِى نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلاّم الغُيُوب)(مائده/116)

«آنچه در ضمير من است تو مى دانى و آنچه در ذات تو است نمى دانم، تو همه اسرار نهان را مى دانى».

2. (أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ سَرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ انَّ اللّهَ عَلاّمُ الغُيُوب).(توبه/78)

«آيا نمى دانند كه خدا اسرار و سخنان در گوش آنان را مى داند، خداوند از همه امور پنهان آگاه است».

3. (...قالُوا لاعِلْمَ لَنا إِنَّكَ أَنْتَ عَلاّمُ الغُيُوب).(مائده/109)

«رسولان گفتند ما را دانشى نيست تو آگاه از همه امور پنهان هستى».

4. (...إِنَّ رَبِّى يَقْذِفُ بِالحَقِّ عَلاّمُ الغُيُوب).(سبأ/48)

«پروردگارم حق را به دلها القا مى كند او است آگاه از همه غيب ها».

آيات ياد شده در صدد حصر آگاهى از غيب به خدا است، و نكته آن قبلاً بيان شد.

اسم هشتاد و يكم: العليم

لفظ «عليم» در قرآن 162 بار وارد شده و درهمه موارد جز چند موردى كه يادآور مى شويم وصف خدا قرار گرفته است، مواردى كه درمورد غير خدا بكار رفته است به شرح زير است:

1.(...إِنَّ هذا لَساحرٌ عَلِيمٌ). (اعراف/109)

(«فرعون گفت): اين (موسى) جادوگر دانايى است».

2. (يَأْتُوكَ بِكُلِّ ساحِر عَلِيم).(اعراف/112)