«روزه بر شما نوشته شده آن چنان كه بر پيشينيان نوشته شده بود، شايد شما پرهيزگار شويد».

درباره وضو كه يك تكليف روزانه مسلمانان است، سكوت نكرده و علت منطقى آن را بيان مى كند و مى فرمايد:

(...ما يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَج وَ لكِنْ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ).(مائده/6)

«خدا نمى خواهد زحمت و مشقت را بر شما تحميل كند، بلكه مى خواهد شما را پاكيزه بگرداند و نعمت خويش را در حق شما به پايان برساند، شايد شما سپاسگزار باشيد».

اين آيات و نظاير آنها موضع اسلام را نسبت به تفكر منطقى روشن مى سازد و اين كه اين آيين، از آن استقبال كرده و هرگز از آن روى گردان نيست.

دعوت مردم بر اساس اصول سه گانه

قرآن مجيد به هنگام دعوت بر يكى از سه اصل تكيه مى كند و به پيامبرش دستور مى دهد كه به هنگام دعوت به راه خدا، از يكى از آنها بهره بگيرد، يا بر منطق و برهان تكيه كند كه از آن به حكمت تعبير مى كند و يا از موعظه و نصيحت كه در طبقه خاصى مؤثر مى افتد، كمك بگيرد(خطابه) و يا از منطق طرف عليه او استفاده كند(جدل) چنان كه مى فرمايد:(أُدْعُ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالحِكْمَةِ وَالمَوْعِظَةِ الحَسَنَةِ وَجادِلْهُمْ بِالّتى هِىَ أَحْسَن...). (نحل/125)

به سوى پروردگار خود با دليل و برهان و نصيحت نيكو دعوت كن و با آنان به نيكو ترين روش محاجّه كن.

شگفت اين جا است كه مخالفان برهان با دليل عقلى، تفكر عقلى را باطل مى كنند و در حقيقت با برهان مى خواهند برهان را باطل كنند; مثلاً درباره ابطال علم منطق مى گويند اگر منطق مى توانست انديشه را از خطا حفظ كند، پس چرا در ميان اهل منطق اختلاف است؟