حكم، حق را از باطل جدا مى سازد، و به بچه شتر آن گاه كه از شير گرفته شود(يا از مادر جدا مى گردد) فصيل مى گويد، همچنان كه به زبان نيز «مفصل» مى گويند، چون مطالب به وسيله آن بيان و بازگو مى شود.

«راغب» نيز در مفردات پس از اشاره به معنى اصلى «فصل» مى گويد: روز رستاخيز را «يوم الفصل» مى گويند، چون در آن روز حق، از باطل جدا مى شود، وميان مردم با داورى، جدايى حاصل مى شود، و «فصل خطاب» به آن كلامى مى گويند كه قاطعانه داورى كند.

روى اين دو بيان (خير الفاصلين) به معنى ( خير الحاكمين) است، زيرا خدا در داورى هاى خود ستم نمى كند، و اگر ديگر داوران به وسيله شاهد و سوگند و يا گرد آورى قراين، قضاوت مى كنند، ولى خدا به وسيله علم محيط خود، كه پيراسته از جهل است داورى مى كند، و خطا، به علم او راه ندارد، در حالى كه مدارك ديگر داوران ممكن است خطا برود.

بهره ما از اين اسم اين است كه در داورى عادل باشيم، و در قضاوت، قاطعانه حق را از باطل جدا سازيم، چنان كه حضرت داوود به نص قرآن مظهر اين اسم بوده است:

(يا داوُدُ إِنّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِى الأَرْضِ فَاحْكُمْْ بَيْنَ النّاسِ بِالحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الهَوى فَيُضِلَّك عَنْ سَبيلِ اللّهِ...).(ص/26)

«اى داوود ما تو را در زمين جانشين خود قرار داديم، ميان مردم به حق داورى كن و از هوا و هوس پيروى منما، مبادا تو را از راه خدا گمراه سازد».

اسم چهل و چهارم: خير الماكرين

اين اسم در قرآن دوبار آمده و در هر دو مورد وصف خدا قرار گرفته است: