«از تو وقت قيامت را مى پرسند، گويا (به شهادت سؤال) از آن آگاه هستى، بگو علم آخرت نزد خداست».

ابن فارس براى «حفىّ» سه معنى ريشه اى ذكر كرده كه عبارتند از: منع و باز دارى، فزونى سؤال، پابرهنگى; ولى هيچ كدام از اين سه معنا، در آيه نخست مناسبت ندارد; از اين جهت راغب حفى را به معناى «برّ» و لطيف معنا كرده كه ملازم با مهربانى است.

و معنى مناسب در آيه ياد شده در زير همان معنى دوم در كلام ابن فارس است، چنان كه مى فرمايد:

(إِنْ يَسْأَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِج أَضْغانَكُمْ).(محمّد/37)

«اگر خدا از شما، اموالتان را بخواهد و در آن اصرار ورزد، بخل مىورزيد(و در نتيجه خدا) كينه هاى شما را بيرون مى آورد».

اسم بيست و نهم: الحكيم

لفظ حكيم در قرآن نود و هفت بار آمده و در نود و دو مورد وصف خدا و در موارد ديگر وصف1. ذكر، 2. كتاب، 3. قرآن، 4. امر; قرار گرفته است اينك موارد چهارگانه:

در وصف «ذكر» مى فرمايد:

(ذلِكَ نَتْلُوهُ عَليْكَ مِنَ الآياتِ وَ الذِّكْرِالحَكيم).(آل عمران/58)

«اين سرگذشتها كه براى تو بيان مى كنيم، بخشى از آيتها و نشانه هاى حقانيت تو و بخشى از يادآورى حكيمانه يعنى قرآن حكيم است».

و علت اين كه اين سرگذشتها به عنوان نشانه صدق پيامبر معرفى شده است; اين است كه او بدون اين كه نزد كسى درس بخواند، همگى را بدون كم