(وَ لأُصَلِّبَنَّكُمْ فى جُذُوعِ النَخْلِ وَ لتعْلَمُنَّ أيُّنا أَشدّ عَذاباً وَ أَبقى). (طه/71)

(«فرعون گفت) شماها را از شاخه هاى درخت خرما مى آويزم (به دار مى زنم) تا بدانيد كدام يك از نظر كيفر سخت، و پاينده تر است».

در حقيقت جمله هاى:(وَ اللّه خير و أَبقى) مقابله با جمله هاى فرعون است كه گفت: (أَيُّنا أَشدّ عذاباً و أبقى)، اكنون سخن در متعلق «خير » و «ابقى» است، ممكن است متعلق هر دو ثواب باشد، ثواب خدا بهتر و پايدارتر است.

و ممكن است متعلق خير، ثواب و متعلق «أبقى» عقاب باشد، يعنى ثواب خدا نيك و عقاب او پايدارتر است. و احتمال سوم اين است كه هر دو مطلق باشد، يعنى خدا از هر خيرى نيك تر و از هر باقى پايدارتر است، واين به خاطر اين است كه فرعون خود را «أبقى» ناميد، درحالى كه ساحران پس از ايمان، خدا را شايسته اين وصف دانستند.

اسم پانزدهم: الأقرب

لفظ (الأقرب) در قرآن يازده بار آمده و در دو مورد خدا با آن توصيف شده است. چنان كه مى فرمايد:

(...وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الوَريدِ).(ق/16)

«ما به انسان از رگ گردن نزديك تريم».

و در آيه ديگر مى فرمايد:

(وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلكِنْ لا تُبْصِرُونَ). (واقعه/85)

«ما به محتضر از شما نزديك تريم و ليكن نمى بينيد».

مفسران اقرب بودن خدا را نسبت به انسان، اقربيت از نظر علم و قدرت