است زيرا، انسان نيز بدون ماده پيشين صورى را در ذهن مى سازد، ولى تفاوت در استقلال وعدم استقلال است، خالقيت مستقل مخصوص خدا است، ولى خالقيت وابسته از آن انسان است. و اين حقيقت در بسيارى از نسبتهاى مشترك نيز صادق است، خدا بدون استمداد از كسى خالق است، در حالى كه غير او به اذن و با استمداد از او آفرينش گرى دارد، از اين جهت در مورد حضرت مسيح (عليه السلام)، پس از جمله (تخلق) لفظ (بإِذنى) وارد شده است.

اسم يازدهم: أسرع الحاسبين

اين لفظ در قرآن يك بار، آن هم در وصف خدا وارد شده، چنان كه مى فرمايد:

(أَلا لَهُ الحُكْمُ وَ هُوَ أَسْرَعُ الحاسِبينَ).(انعام/62)

«حكم و داورى از آن او است و او سريع ترين حساب كنندگان است».

چنان كه يك بار هم با وصف (أَسْرَعُ مَكْراً) توصيف شده است، آن جا كه مى فرمايد:

(...قُلِ اللّهُ أَسْرعُ مَكراً إِنَّ رُسُلَنا يَكْتُبُونَ ما تَمْكُرون).(يونس/21)

«بگو خدا سريعتر در مكر است (بى اثر كردن نقشه هاى دشمنان)فرستادگان ما حيله هاى شما را مى نويسند».

ما در باره وصف نخست آن جا كه وصف (سريع الحساب) مطرح مى شود، بحث خواهيم كرد و نيز درباره وصف دوم به هنگام بحث در باره (خير الماكرين) سخن خواهيم گفت.

اسم دوازدهم و سيزدهم: اهل التقوى و أهل المغفرة

اين دو صفت در قرآن يك بار آن هم به عنوان وصف خدا وارد شده اند.