مى داند كه آنان از ابتداى ورود به جاده هاى مدينه، انگيزه اى جز زيارت ندارند و در ذهن آنان قصدعبادت ديگرى خلجان نمى كند. با آنكه نماز خواندن در مسجد بيت المقدس فضيلت فراوانى دارد و مسافرت به آنجا به سادگى امكان پذير است، كمتر كسى است كه به قدس سفر كند. مى توان گفت همچنانكه مهمترين انگيزه براى سفر به مكه انجام حج و عمره است، مهمترين انگيزه براى سفر به مدينه، زيارت قبررسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مى باشد. با اين حال اگر كسى هنوز در وجدان خود دچار ترديد است، از كسانيكه به سوى مدينه رهسپارند، انگيزه آنان را جويا شود».[1]

دليل چهارم: اگر زيارت، امرى مستحب و موجب تقرّب است ـ استحباب عام يا خاص ـ با توجه به اينكه مسافرت مقدمه زيارت است و هروسيله يا مقدمه اى ارزش و اعتبار خود را از هدف مورد نظر مى گيرد، نتيجه مى گيريم كه مسافرت براى زيارت قطعاً جايز خواهد بود.

دليل پنجم: تاريخ نگاران حكايات متعددى از عملكرد صحابه و تابعين در اين زمينه نقل كرده اند. از آن جمله:

1. ابن عساكر مى نويسد: بلال مؤذن پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)را شبى در خواب ديد، حضرت به او فرمود: بلال! چرا به من