«علماى اسلام از قرنهاى گذشته تا كنون، شاهد اين سيره مسلمين بوده اند. مسلمانان همگى به قصد زيارت پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) ـ اگر چه درمسيرشان هم نباشد ـ به سوى مدينه رهسپار مى شوند. مسافتهاى طولانى طى مى كنند و در اين راه از بذل مال و جان دريغ ندارند. آنان معتقدند تمامى اين زحمات، عبادت است و موجب تقرب به خداوند مى شود.

محال و ناممكن است كه عمل و رفتار مسلمانان بسيارى كه به قصدتقرب، از شرق و غرب عالَم و در طول ساليان دراز ادامه داشته و در بين آنان عالمان دينى و اولياى الهى حضور داشته اند، نادرست و خطا باشد.

حتى كسانيكه از روى ناتوانى جسمى يا بضاعت اندك مالى، امكان چنين سفرى ندارند حسرت مى خورند و در دل آرزوى آن را دارند. بدون ترديد هر كس كه اين رفتار خيل عظيم مسلمين را خطا بداند، يقيناً او خود بر خطاست.

برخى در مورد اين سيره مسلمانان گفته اند: مسافرت آنان به مدينه به قصد عبادت ديگرى غير از زيارت، مانند نماز خواندن در مسجد النبى است. اما اين توجيه نامعقول و باطل است و تشكيك در انگيزه مردم براى زيارت مدفن رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)به منزله انكار امرى بديهى است و هر كس از نزديك با مسافران مدينه برخورد كرده باشد،