منفى به آنها پايه بسيارى از مسائل اعتقادى و ايدئولوژيك ما را تشكيل مى دهد و اين مسائل به علت كليت و عموميتى كه دارند، در هيچ علمى مطرح نبوده و هيچيك از علوم قادر به پاسخگويى به آنها نيست.

بحث درباره اين نوع از مسائل، يك نوع جهان بينى يا هستى شناسى فلسفى است، در صورتى كه بحثهاى مربوط به يك موجود از موجودات جهان، جهان بينى علمى است و هيچ يك ما را از ديگرى بى نياز نمى سازد.

به برخى از اين مسائل كلى اشاره مى كنيم:

1. آيا وجود و هستى مساوى با ماده است و غير از ماده و انرژى در جهان چيزى نيست، يا اينكه هستى بر دو بخش است: بخشى از آن مادى است و بخشى ديگر مادى نبوده و از آثار ماده پيراسته است؟

2. آيا هر پديده اى نياز به علت دارد(قانون عليت و معلوليت)؟

3. جهان از كجا آمده و به كجا مى رود؟

4. آيا جهان، اول و آخر دارد، يا ندارد؟

5. آيا براى مجموع جهان، مكانى هست يا نه؟

6. آيا نظام آفرينش نظامى بديع و زيبا است و در آن زشتى و كجى وجود ندارد، يا پوچ و نازيباست؟

7. آيا موجود، معدوم و معدوم، موجود مى شود، وموجودى كه معدوم شد بار ديگر امكان اعاده حيات را دارد يا نه؟

8. آيا پس از حيات دنيوى، حيات ديگرى وجود دارد يا نه؟

9. آيا جهان در برابر كارهاى نيك و بد انسان واكنش نشان مى دهد يا نه؟