ونيم مصاحبت، قسمتى از افكار وآراى او را به رسول نسبت مى داد.[1]

2ـ در سند اين روايت قيس بن ابى حازم است كه بغض على را پيوسته در دل داشته است، گذشته ازاين، در سرانجام عمر دچار نسيان شد ودر همان حال نيز نقل حديث مى كرد واز او اخذ حديث مى شد.

3ـ اين روايت خبر واحدى بيش نيست وبه طور مسلم چنين خبرى نمى تواند سند عقيدتى باشد، مطلوب از عقيده ايمان واذعان ويقين است وخبر واحد يقين آفرين نيست.[2]

4ـ روايت مخالف قرآن است وروايت مخالف قرآن فاقد ارزش مى شود.

استدلالهاى عقلى مجوزين رؤيت

در مورد رؤيت، مخالفان براى اينكه از قافله عقل گرايان عقب نمانند، دست به يك رشته استدلالهاى عقلى زده اند كه كاملاً سست وبى پايه است.

1ـ خداى قديم خود را مى بيند، آن كس كه خود را ببيند، ديگرى نيز او را مى بيند.

استدلال از صغرى وكبرايى تشكيل يافته است وهيچ كدام پايه استوارى ندارد، در باره صغرى ياد آور مى شويم كه درست است خداى بزرگ از ازل خود را مى بيند، ولى مقصود از رؤيت، رؤيت حسى نيست، بلكه مقصود مشاهده ذات خويش به