«هركس خدا ورسول او را نافرمانى كند واز حدودى كه مقرر شده است تعدى نمايد، او را وارد آتش مى كنند، در حالى كه جاودانه در آنجاست وبراى اوست عذاب خوار كننده».

ناگفته پيداست كه فرد فاسق هر چند مسلمان باشد، از كسانى است كه خدا و پيامبر او را نافرمانى كرده است وبه حكم آيه بايد در آتش مخلد باشد.[1]

پاسخ

دقت در سياق آيه وجمله (ويتعد حدوده) نااستوارى استدلال را روشن مى سازد، زيرا آيه جاودانگى در آتش را از آن كسانى مى داند كه دو ويژگى داشته باشند:

1ـ خدا ورسول او را نافرمانى كنند (ومن يعص اللّه ورسوله).

2ـ از تمام حدود مقرر شده تعدى كنند (ويتعد حدوده).

مقصود از جمله دوم كسى است كه قانون الهى را رد كند و آن را نپذيرد، به طور مسلم چنين كسى محكوم به كفر مى باشد واز جرگه مسلمانان بيرون مى رود.

مؤيّد اين مطلب كه مقصود از تعدى حدود طرد تشريع الهى است، اينكه اين جمله، در نهايت آيات مربوط به ارث وارد شده آنجا كه قرآن در كيفيت تقسيم ارثيه سخن مى گويد، در پايان چنين ياد آور مى شود: هر كس خدا و رسول او رانافرمانى كرده واز حدود مقرر شده تعدى كند، جاودانه در آتشند.

توضيح اينكه تشريع قرآن در كيفيت تقسيم ارث، براى گروهى از مردم آن روز قابل قبول نبود. آنها عادت كرده بودند كه اموال ايتام وزنان ودختران را به نحوى به خود اختصاص دهند. در چنين محيطى قرآن مى فرمايد:(للرجال نصيب مما ترك