ثمرات اصل سوم: وعد و وعيد

2

گنهكاران و جاودانگى در آتش

از مسائل مربوط به اصل سوم از اصول معتزله به نام «وعيد»، مسأله جاودانگى گنهكاران در آتش است، يعنى:مجرمانى كه بدون توبه، جهان را ترك كرده وسر در نقاب خاك كشيده اند.

اماميه واشاعره معتقدند كه جاودانگى در آتش از ويژگيهاى كافران است، وگنهكار مسلمان، جز در موارد انگشت شمارى كه بعداً متذكر مى شويم، پس از مدتى از آتش خارج شده وروانه بهشت مى شوند، در حالى كه معتزله جاودانگى در آتش را گسترش داده و ميان كافر ومسلمان مرتكب كبيره كه موفق به توبه نشده است، فرقى قائل نشده اند[1] ، ودر اين مورد به يك رشته آيات چنگ انداخته اند كه با ملاحظه سياق آنها نااستوارى استدلالشان كاملاً روشن ميگردد.براى ارائه نمونه هايى، برخى را متذكر مى شويم.

آيه نخست

(ومن يعص اللّه ورسوله ويتعدّ حدوده يدخله ناراً خالداً فيها وله عذاب مهين) نساء/14