1

اشاعره وصفات خبرى

براى نخستين بار، در كتاب هاى كلامى اشاعره، تقسيم صفات به خبرى وغير خبرى، به چشم مى خورد واين تقسيم، براى خود ملاك خاصى دارد، زيرا مقصود از اين صفات، آن دسته از صفاتى است كه شرع از آنها خبر داده وبه اصطلاح، در قرآن وحديث وارد شده اند، مانند«دست» و «صورت» و «پا» ومانند اينها كه هرگز انسان از طريق عقل وخرد، به آنها پى نمى برد.

غالب مسلمانان، در برابر صفات خبرى يك نوع پرهيز از تشبيه وتجسيم دارند، وسر انجام مى دانند كه خدا دست وپا وصورتى مانند انسان ندارد واز طرفى اين كلمات واوصاف، در قرآن براى خدا ثابت شده است، واز نظر تعبد نمى توانيم قرآن را بر خلاف ظاهر آن(بدون قرينه ودليل) حمل كنيم.

اين مسئله از داغ ترين مسائل در قرن دوم وسوم وچهارم اسلامى است، وكمتر مسئله اى در كتاب هاى كلامى آن عصر به اندازه اين مسئله طول وتفصيل پيدا كرده، وطرفين يكديگر را با زشت گوئى وناسزا سرايى كيفر داده اند. البته همگى مى دانيم،