پوشش احياى افكار ابن تيميه، اظهار وجود نموده وآن عقائد را ترويج مى كنند وهرگز ابا ندارند كه خدا را موجودى در آسمان بدانند كه بر تخت خود نشسته وگاه وبى گاه، از عرش به آسمان نخست فرود مى آيد!

اخيرا در حجاز، كتابى به نام «علاقة الاثبات والتفويض»، به قلم يكى از دانشجويان دانشگاه مدينه، نگارش يافته ومفتى سعودى نيز بر آن تقريظ نوشته وهدف از آن، اينست كه صفات خبريه موجود در قرآن را به همان معناى لغوى بر خدا حمل كنند.

نگارنده، خود در يكى از شمارههاى جريده «رابطة العالم الاسلامى» مقالهاى به قلم عبد العزيز بن باز، مفتى كنونى سعودى خواند كه وى در آنجا ميگفت: «ما نمى توانيمبگوييم خدا جسم نيست، زيرا چنين سلبى در قرآن و حديث وارد نشده است».

ما به نقد اين سخن نميپردازيم، زيرا ناگفته روشن است كه آيه ((ليس كمثله شىء)) مدرك همه اين صفات سلبى است، زيرا اگر خدا جسم باشد، طبعاً مثلى خواهد داشت، بلكه ذهن شما را به نقطهاى ديگر معطوف ميداريم. در جهانى كه همه علوم سير تكاملى خود را ميپيمايد و بشر به سوى كمال علمى پيش ميرود، در اين شرائط هرگاه معارف عقيدتى ما در اين حدّ باشد كه حتى نتوانيم در توصيف خدا بگوييم كه جسم نيست; تكليف اين معارف چه خواهد بود.

اكنون كه با زندگى ابوالحسن اشعرى آشنا شديم، لازم است طى فصلى جداگانه ، به تبيين عقائد او در زمينه هاى مختلف بپردازيم، مابه خواست خداوند، در اين فصل، اصول عقائد او را مطرح مى كنيم وبيشتر به دو كتاب معروف او «الابانه» و «اللمع» استناد مى جوييم.