به پاسخ اين استدلال بر مى خيزد كه نتيجه آن، پذيرفتن همين عقيده اى است كه معتزله در استدلال خود بدان اشاره كرده اند[1].

گزيده اى از شرح مقاصد

او در اين كتاب، در مواردى، پرده تعصب را كنار زده و به حقايقى اعتراف مينمايد:

1 ـ او صريحا مى گويد: «مقصود از «انفسنا» در آيه مباهله[2]، على است»، همچانكه مى گويد:« مقصود از «مودة في القربى»[3] در قرآن، على است»، و نيز به دنبال اين دو مطلب، فضائل على را ياد آور مى شود [4].

او در باره دخت گرامى پيامبر، ياد آور مى شود كه او برترين زنان جهان بوده و دو فرزند او حسن و حسين، سرور جوانان بهشت هستند، چنانكه در باره حضرت مهدى ـ عليع السلام ـ مى نويسد: «روايات صحيحى در باره ظهور فرزندى از فرزندان فاطمه وارد شده است كه زمين را از عدل و داد پر مى كند پس از آنكه از جور و ستم پر شدهباشد.»

10 ـ مير سيد شريف جرجانى(740ـ816)

على بن محمد، معروف به سيد شريف جرجانى، از بزرگان علم كلام، وشارحان مكتب اشعرى است. وى در روستاى تاكو، نزديكى استرآباد، ديده به