آنگاه شيخ گفت: درباره على امير مومنان،چه مى گويى؟ گفت: امام مفترض الطاعه است. شيخ گفت: در سر گذشت جمل ودرباره طلحه وزبير نظرت چيست كه با امام مفترض الطاعه جنگيدند؟ گفت: آنان توبه كردند. در اين موقع شيخ مفيد گفت: نبرد آنان با امام، قطعى وموجب كفر ويا فسق است، در حالى كه توبه آنان روايتى بيش نيست وروايت را ياراى مقابله با علم ويقين نيست.

رمانى گفت: تو در مناظره من با آن فرد بصرى حاضر بودى؟ گفت آرى![1]

مسلماً مردى كه قدرت مناظره او در اين حد باشد، هرگز در مقابله با خصم به بدگويى وسخنان دور از ادب نمى پردازد.

غلو درباره قاضى باقلانى:

ابن عساكر، خوابهايى را يادآور مى شود كه افراد پس از در گذشت قاضى، درباره او ديده اند. چنين خوابهايى نه تنها حجت نيست، بلكه نشانه ضعف منطق است واصولا كسانى كه دستشان به حقايق نمى رسد، به خواب ورؤيا پناه مى برند. تا بر گمشده خود در آن دست بيابند.

2ـ ابومنصور عبدالقاهر بغدادى(م429)

ابو منصور عبدالقاهر، فرزند اطهر بغدادى، يكى از علماى معروف در علم«ملل ونحل» مى باشد وكتاب او به نام«الفرق بين الفرق»، از كتابهاى معروف در اين رشته است، وپس از كتاب«مقالات الاسلاميين»، نگارش شيخ اشعرى، دومين مرجع، در اين باره به شمار مى رود، وى در اين كتاب، از كتاب استاد خود، اشعرى پيروى كرده ودر عين حال از نظر تبويب، بر كتاب نخست برترى دارد.