در احاديث ديگر، كاملا تصريح شده كه قرآن غير خداست واگر خود خدا بود، نتيجه آن اين بود كه فرستنده وفرستاده يكى باشد.

ياد آورى اين نكته لازم است كه هر كس بگويد، قرآن مخلوق است، فورا بايد توضيح دهد كه قرآن مخلوق خداست نه مخلوق بشر، همچنين توضيح دهد كه مقصود از«مخلوق»،«مختلق»(سخن دروغ وخود ساخته) نيست، زيرا گاهى برخى از مشتقات ريشه مخلوق، به همين معنا استعمال مى شود، چنانكه مشركان درباره قرآن مى گفتند: ((ان هذا الااختلاق))(ص/7).

«اين سخن تنها يك دروغ است».

بنابر اين، چه بسا احتمال دارد كسانى كه از توصيف كلام خدا به صفت«مخلوق» ابا داشتند،از تفسير اين صفت به معناى مخلوق بشر بودن قرآن يا به معناى ساختگى و دروغ بودن آن، هراس داشتند.

ونيز يادآور مى شويم: اگر ما در گذشته وحال مى گوييم كه قرآن تلاوت شده مخلوق خود انسان است، اين غير از آن است كه اصل قرآن مخلوق بشر باشد، بلكه اصل قرآن مخلوق خداست وكسى جز او بر آن قادر نيست، ولى پس از نزول بر قلب نبى وتلاوت بر مردم، ديگران مى توانند «مثال» آن را(نه مثل آن) را بياورند.

اگر ما مثل ومثال را درست تفسير كنيم، هر نوع شبهه بر طرف مى شود.