ميشود كه آيا اين «خبر واحد» مى تواند منبع اعتقادات ما باشد؟ آنهم عقيده اى كه عقل وخرد ونصوص وقرآن بر خلاف آن گواهى مى دهد؟

ما از سند حديث مى گذريم ودرباره آن سخن نمى گوئيم، ولى متن حديث بر بى پايگى آن گواهى مى دهد، زيرا:

1ـ صريح حديث اين است كه افراد با ايمان، خدا را به صورت واقعى، قبل از حضور در محشر ديده بودند وآنگاه كه به غير صورت واقعى وارد محشر مى شود، به انكار او بر مى خيزند ومى گويند، تو خداى ما نيستى واز تو،به خدا پناه مى بريم، اكنون سؤال مى شود كه: اين افراد با ايمان در چه زمان، خدا را به صورت واقعى ديده بودند كه در اين ديدار دوم به انكار او مى پردازند ومى گويند: خدايى كه ديده بوديم مثل تو نبود؟

2ـ هدف از اين نمايش چيست؟ چگونه يكبار به غير صورت واقعى تجلى ميكند ومى گويد، من خداى شما هستم، ولى مردم گفته او را تكذيب مى كنند واز شر او به خدا پناه مى برند، آنگاه به صورت واقعى تجلى مى كند؟

3ـ عجيب تر اينكه خدا داراى ساق است وساق خود را برهنه مى كند و ايشان از ساق، خدا را مى شناسند، آنگاه در برابر ساق او به سجده مى افتند وپشت منافقان آنچنان تخت مى شود كه هر گاه بخواهند سجده كنند به پشت مى افتند، آيا خدا جسم است كه داراى ساقى باشد واين ساق در چه زمان توسط موءمنان ديده شده است؟!!

ما در اينجا دامن سخن را كوتاه مى كنيم وخامه را به بيان موضوعى ديگر كه يكى از عقائد اشاعره است، معطوف مى داريم.