خاصى شد كه خطوط اصلى آن به مكتب اهل حديث منتهى مى گردد، هر چند در مواردى نيز با آنان به مخالفت برخاست ولى در هر حال سلاح منطق را كه در مكتب اعتزال آموخته بود، بر ضد معتزله به كار برد، وحمايت خود را از احمد بن حنبل اعلام كرد.

نسب وخاندان ابوالحسن اشعرى

نام وى على، فرزند اسماعيل بن اسحاق اشعرى وكنيه او «ابوالحسن» و «ابن ابى بشر» است ونسب وى به ابو موسى اشعرى مى رسد، درباره پدر او مى نويسند: وى سنى واهل حديث بود، وبه هنگام وفات، فرزند خود را به زكريا بن يحياى ساجى كه او نيز اهل حديث بود، سپرد وشيخ ابوالحسن در كتاب تفسيرش، از استاد خود كه وصى پدر او بود، احاديثى را نقل مى كند[1].

اين بخش از تاريخ، مى رساند كه دودمان اشعرى، دودمان اهل حديث بود، وگرايش او به اهل اعتزال به خاطر اين بود كه ابوعلى جبائى(رئيس متعزله در بصره) با مادر او ازدواج كرد واو در خانه ناپدرى بزرگ شد، وتحت تأثير قدرت فكرى وعلمى جبائى قرار گرفت.

جدّ او ابو موسى اشعرى به عنوان صحابى رسول الله معرفى شده، گويا در مكه ايمان آورده، سپس به ميان طائفه خود بازگشته ودر سال هفتم هجرت، با گروهى از خويشاوندان خود به حضور رسول خداصلَّى اللّه عليه و آله و سلَّم رسيده است.

ابو[2] موسى اشعرى در دوران خليفه دوم والى بصره بود، پس از درگذشت