خود قرآن مشركان را از عبادت در مساجد در آيه ديگر از همين سوره نهى كرده است آن جا كه مى فرمايد:

(إِنَّما الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا).[1]

«مشركان آلوده اند پس از پايان امسال به مسجدالحرام نزديك نشوند».

3. شرايط تعمير كنندگان در آيه 18

قرآن حق تعمير را از مشركان سلب مى كند و آن را از حق گروهى مى داند كه داراى شرايط زير هستند:

الف، ب) ايمان به خدا و به روز قيامت. اين دو اساس مشترك تمام آيين هاى آسمانى است و همه مربيان الهى براى تحكيم اين دو موضوع مبعوث گرديده اند. چنان كه مى فرمايد:(مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ). و مشركان اگر چه اجمالاً به خدا معتقد بودند ولى، از پرستش او سرباز مى زدند و از طرف ديگر حيات اخروى را كاملاً انكار مى كردند. روى اين بيان فقط پيروان اديان آسمانى حق دارند مساجد را آباد كنند و مشروح اين قسمت را در گذشته خوانديم.

ج، د) به پا داشتن دو ركن عملى اسلام، يعنى گزاردن نماز، اين مظهر كامل خضوع در پيشگاه خدا و دادن زكات، ركن بزرگ مالى و اقتصادى اسلام. چنان كه فرمود: (وَأَقامَ الصَّلوةَ وَآتَى الزَّكوةَ). و حقيقت ايمان اگر چه همان دو شرط اولى است، ولى ايمان نافع و سودمند در پرتو عمل به احكام اسلامى است، از اين نظر، دو ركن مهم را تذكر داده است.

هـ) تنها از خدا بترسد. چنان كه قرآن مى فرمايد: (وَلَمْ يَخْشَ إِلاّ اللّهَ). البته