امام زمان (ع) آمده‌اند. امام صادق (ع) درباره آنان مى‌فرمايد: «مردانى‌اند كه دل‌هايشان همانند پاره آهن محكم است و شك و ترديد بدان راه ندارد. در ايمان به خدا از تخته سنگ، سخت‌ترند. اگر بر كوه‌ها هجوم برند، آنها را برمى‌كنند. به هر جا پرچم به دست روى آورند، فتح مى‌كنند .... هنگامه نبرد، همانند پروانگان گرد امام خويش مى‌گردند و او را پاس مى‌دارند و هر چه امام فرمان دهد، تن مى‌دهند. مردانى شب‌زنده دارند و شبانگاهان به عبادت‌اند ....» (بحارالانوار، 52/ 308)

شمار ياران مهدى (ع):

در روايات بزرگان معصوم (ع) به صراحت آمده است كه حضرت مهدى (ع) هنگام ظهور از مردم يارى مى‌خواهد (همان، 307) و مردانى الهى به يارى‌اش مى‌شتابند. در بيش‌تر روايات، شمار ياران حضرت مهدى (ع) 313 تن است كه با شنيدن نداى امام (ع) از گرداگرد جهان به سويش مى‌آيند (همان، 268، 310 و 369). در اين روايات تصريح شده است كه آنان به شمار ياران پيامبر 6 در جنگ بدر، 313 نفرند (منتخب الاثر، 166). زنان نيز امام (ع) را يارى مى‌دهند. در روايتى از امام باقر (ع) آمده است: «چون مهدى هنگام ظهور از خداوند و مسلمانان يارى مى‌طلبد، سيصد و سيزده مرد و پنجاه زن به يارى‌اش مى‌شتابند.» (بحارالانوار، 52/ 223؛ خورشيد مغرب‌، 292) بيش‌تر ياران حضرت مهدى (ع) عجم‌اند. مراد از «عجم» اقوام غير عرب‌اند؛ ولى احتمال آن مى‌رود كه بيش‌تر آنان ايرانى باشند؛ زيرا ايران مركز تشيّع است و در برخى روايات ظهور، از طالقان و چند شهر ديگر ايران ياد شده است. از اين روايات است روايتى از امام صادق (ع) كه مى‌فرمايد: «خوشا طالقان كه آن را گنج‌هايى است؛ امّا نه از طلا و نقره؛ بلكه از مردانى كه خدا را به حق شناخته‌اند و آنان ياران حضرت مهدى (ع) در آخرالزّمان‌اند.» روايتى با همين مضمون از امام على (ع) و امام باقر (ع) نيز نقل شده است (بحارالانوار، 51/ 87؛ منتخب الاثر، 484؛ يوم الخلاص‌، 195 و 196).

شيعيان در يارى امام مهدى (ع) نقشى فعال دارند. در روايتى آمده است كه هنگام ظهور، خداوند شيعيان را از همه شهرها نزد او گرد مى‌آورد، هر عيب و نقصى را از آنان برطرف مى‌كند و دل‌هاى آنان را