چون پارههاى پولاد مىسازد ... و آنگاه آنان حاكمان و فرمانروايان
زمين خواهند بود (بحارالانوار، 52/ 291 و 371). بيشتر ياران حضرت
مهدى (ع) جواناند و بنابر روايت، پيران در ميان آنان همانند نمك در طعاماند (منتخب الاثر، 484). بنابر روايات، پيامبر 6 و
امامان معصوم (ع) از نام و مشخّصات ياوران حضرت مهدى (ع) آگاهاند و آنان را
مىشناسند (همان، 162 و 476). در روايتى امام صادق (ع) فرموده است كه نام ياران
حضرت مهدى (ع) در كتابى كه در دل محفوظ است آمده است و بنابر رواياتى از
اميرمؤمنان (ع) آنان در آسمان مشهورند و در زمين، گمنام (همان، 314؛ نهج البلاغه، خ 102). چون حضرت مهدى (ع)
قيام مىكند، ديرى نمىگذرد كه بر شمار يارانش افزوده مىگردد و آن گاه كه از مكّه
خروج مىكند، شمار آنان به ده هزار تن مىرسد (يوم
الخلاص، 194).
گردهمايى
نخستين ياران حضرت مهدى (ع):
هنگام
ظهور، حضرت مهدى (ع) خدا را با نام اعظم الهى مىخواند و آن گاه همه ياران
صبحگاهان در مكّه پيرامونش گرد مىآيند. اينان ياران پرچمدار اماماند. برخى از
آنان آشكارا بر ابرها راه مىروند (بحارالانوار، 52/ 286 و 368). نداى امام (ع) در شرق و غرب عالم به گوش ياران
مىرسد و شتابان به سويش مىآيند (همان، 332). و بنابر روايتى، خداوند آنان را در
يك شب گرد مىآورد (همان، 316 و 341). اين روايات گواهى مىدهند كه ياران نخستين
امام، مردانى هستند كه از علم و قدرت الهى بهرهمندند و هدايت اين حركت جهانى را
به عهده دارند. امام صادق (ع) درباره آنان فرموده است: «جز آنان، مؤمنان بسيارى
خواهند بود؛ امّا آنان گروهى هستند كه همراه قائم ظهور مىكنند و فرماندهان و
قاضيان و حاكمان شرع و فقيهان ديناند كه خداوند دست عنايت بر آنان مىكشد و از آن
پس هيچ كارى برايشان دشوار نمىنمايد.» (منتخب الاثر، 485) آنان به علم الهى ميان مردم قضاوت مىكنند و نيازمند بيّنه
نيستند و راههاى بلند برايشان كوتاه است و به يك آن، زمين را طى مىكنند (همان،
486). برخى روايات از اين مردان الهى با تعابير «نُجَبا»، «ابْدال» و «اوتاد» ياد
كردهاند (الاختصاص، شيخ مفيد/ 208؛
بحارالانوار، 52/ 334).