او با شعار «يا لثارات الحسين» به جنگ قاتلان حسين بن على (ع) برخاست و از آنان، انتقام كشيد. در روايات آمده است كه اين شعار، از شعارهاى حضرت مهدى (ع) است. پيروان زيد بن على بن الحسين (ع) (زيديّه) نيز او را مهدى پنداشتند.

يكى ديگر از مدّعيان دروغين باب مهدويّت، على محمّد باب شيرازى در ايران است كه گروهى را نيز گمراه ساخت و فرقه بهائى را بنيان نهاد (مجموعه آثار شهيد مطهّرى‌، 18/ 171).

***

مهدويّت در قرآن‌

برخى آيات قرآنى درباره آينده جهان و اينكه سرانجام، صالحان حكومت زمين را در دست مى‌گيرند، به اشاره و تصريح سخن گفته‌اند. مفسّران بر آن‌اند كه اين آيات نظر به امام مهدى (ع) دارند. پاره‌اى آيات ديگر نيز از ولايت باطنى امام مهدى (ع) سخن گفته‌اند. برخى از آياتى كه درباره حضرت مهدى (ع) آمده‌اند، عبارت‌اند از: اوّل. «ما در زبور پس از ذكر [/ تورات‌] نوشته‌ايم كه سرانجام زمين را بندگان شايسته ما به ميراث مى‌برند.» (انبياء/ 105) از امام باقر (ع) نقل است كه اين بندگان شايسته، اصحاب مهدى (ع) در آخر الزّمان‌اند (مجمع البيان‌، 8- 7/ 66).

دوم. «ما مى‌خواهيم بر مستضعفان منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان زمين كنيم.» (قصص/ 5) امامان (ع) مراد اين آيه را برپايى حكومت جهانى حضرت مهدى (ع) دانسته‌اند (نور الثّقلين، 5/ 310 و 311). سوم. «خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، وعده داد كه آنان را خليفه روى زمين مى‌سازد؛ همان سان كه پيشينيان را خلافت روى زمين بخشيد و آيينى را كه براى آنان پسنديده است، پابرجا مى‌كند و ترس آنان را به امنيّت مبدّل مى‌سازد.» (نور/ 56) امامان معصوم (ع) فرموده‌اند كه اين آيه نيز به حضرت مهدى (ع) اشارت دارد.

نقل كرده‌اند كه حضرت زين العابدين، اين آيه را خواند و فرمود: «به خدا سوگند، اينان شيعه مايند. خداوند وعده خويش را براى آنان به دست مردى از ما تحقّق مى‌بخشد و او، مهدى اين امّت است.» اين مضمون، از امام باقر و امام جعفر صادق (ع) نيز نقل شده است (مجمع البيان، 8- 7/ 152).