دارد كه مى‌توان به وسيله آن، همه شخصيّت انسان مأكول را بازساخت.

بنابراين، حتّى اگر يك سلول از بدن مأكول باقى مانَد، مى‌توان جسم او را براساس آن بازآفريد (معاد و جهان پس از مرگ، 326).

2. اجزاى بدن انسان بر دو گونه‌اند: اصلى و فرعى. اجزاى اصلى- كه حقيقت انسان را تشكيل مى‌دهند- هيچ‌گاه از ميان نمى‌روند.

حتّى اگر انسانى ديگر، اين اجزاء را بخورد، جزء بدن او نمى‌شوند. اجزاى فرعى يا اضافى- كه حقيقت انسان بسته به آنها نيست- تغيير مى‌پذيرند و پيوسته در حال تبديل هستند. امّا بدنى كه در رستاخيز محشور مى‌شود، از اجزاى اصلى تشكيل شده است كه تغيير و تحوّل‌پذير نيستند (كشف المراد، 431 و 432). 3. اينكه بدن تغيير كند يا خورده شود، به هويّت انسان آسيب نمى‌رساند؛ زيرا تشخّص هر كس به نفس او است و بدن به واسطه نفس است كه اعتبار مى‌يابد. بدين سان، بدنى كه خورده شده است، از گذر نفس بازشناخته مى‌شود و حقيقتش آشكار مى‌گردد (الحكمة المتعاليّة، 9/ 199 و 200).

***

شرايط ظهور امام زمان (ع)

مراد، پيشامدها و حوادثى است كه زمينه ظهور امام زمان (ع) را فراهم مى‌سازند. اين شرايط به گونه كامل بر ما روشن نيستند؛ زيرا ظهور همانند غيبت از اسرار الهى است كه تنها وقتى پيش آيد، بر ما روشن مى‌گردد (بحارالانوار، 52/ 91). با اين حال، مى‌توان برخى از اين شرايط را به گونه مجمل در روايات بزرگان معصوم (ع) بازيافت: الف. وجود مؤمنان پاكدل و بصير و فداكار كه خود را براى جانفشانى و پاكبازى آماده ساخته‌اند. رواياتى در دست‌اند كه از ويژگى‌هاى ياران خاصّ امام زمان (ع) و نقشى كه در قيام و دولت مهدوى ايفا مى‌كنند، پرده بر مى‌دارند.

(ياران امام زمان) ب. آمادگى مردم جهان براى رهايى از ستم و فساد. در بسيارى از روايات آمده است كه حضرت مهدى (ع) جهان را پر از داد مى‌كند پس از آنكه پر از ستم مى‌شود (كمال الدين‌، 2- 1/ 287، 289 و 318). امامان معصوم (ع) پاره‌اى حوادث مهم را كه قبل از ظهور تحقق مى‌يابند در روايات بيان كرده‌اند.

علماى شيعه نيز كتبى در اين باره نوشته‌اند؛ همانند كتاب‌ الملاحم والفتن‌